Quote from สุขภาพและความงาม on ธันวาคม 24, 2024, 2:01 am

ใครจะรู้บ้างว่า เปิดคลินิคแล้วจะพบกับอะไร จนกว่าจะได้ทดลองเอง โดยเฉพาะเมื่อตัดสินใจว่าจะเปิดคลินิค แบบตลอดวัน เมื่อก้าวออกมาจากชีวิตราชการแล้ว ทุกอย่างเปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ ชีวิตจะมีสีสันสดใสหรือหดหู่ ลองมาดูประสบการณ์ของเพื่อน ๆ หลายคนดู

คำ

จำกัดความว่าคลินิค มีได้มากมายหลายอย่าง บ้างก็ว่าเป็นที่แสวงหารายได้พิเศษของผู้ที่ทำงานราชการประจำ เงินเดือนไม่พอยาไส้ในปัจจุบัน หรือเป็นแหล่งทางเลือกใหม่ของคนไข้ จะได้ไม่ต้องมารอคิวในรพ. บางครั้ง คลินิคก็แปรเปลี่ยน เป็นแหล่งแสวงหารายได้ ของผู้ที่มีความสามารถพอจะจ้างหมอ หรือพยาบาล มาแขวนป้าย ซึ่งแนวโน้มจะมีมากขึ้น

คลินิคที่จะกล่าวถึงตอนนี้ คือคลินิค fulltime ที่มีแพทย์ประจำตลอดวัน ที่จะมีบทบาทสำคัญมากขึ้น แพทย์ที่ลงมาทำตรงนี้ มีความแน่วแน่ในตัวเอง มีฐานคนไข้อยู่ในมือ หรือผิดหวังจากราชการ หรือไม่ก็เป็นแพทย์เฉพาะทางที่พอจะเบียดตนเองมาทำงานที่คลินิค หรือโรงพยาบาล ไม่สามารถทำได้เท่า เช่นโรคผิวหนัง สูติแพทย์ เป็นต้น

ชีวิตในคลินิค fulltime ถ้าจะว่าไปแล้ว ทุกอย่าง อยู่ในมือของหมอ ที่ว่าอยู่ในมือของหมอ เพราะเราแปะยี่ห้อชื่อของหมอเข้าไปเสียแล้ว จะให้ใครมาทำแทน เขาก็ใช้ชื่อของเรา ยิ่งปัจจุบันต้องมีรูปตนเองให้คนไข้ดูด้วย ก็ยิ่งต้องคำนึงถึงข้อนี้
การดูแลรักษา ถ้าคิดว่าจะเปิดคลินิคฟูลไทม์ สิ่งที่ต้องคำนึงถึงมีไม่กี่อย่างได้แก่
– จะยอมทิ้งชีวิตราชการจริงหรือไม่ ชีวิตราชการ แม้ว่าจะหนัก รายได้เมื่อเทียบกันน้อย แต่มีสวัสดิการ มีความก้าวหน้า มีเครื่องราชอิสริยาภรณ์ เป็นเกียรติกับวงศ์ตระกูล ถ้าไม่แน่ใจ ตัดสินใจหลาย ๆ รอบมีเพื่อนหลายคน ต้องเสียใจกับการตัดสินใจที่ผิด และทำให้ชีวิตมีแต่ความเศร้ามาแล้ว
– จะยอมมีชีวิตแบบบริการคนอื่นตลอดไปหรือไม่ อันนี้จะโยงมาถึงความสุข และเวลาที่ให้กับครอบครัว ถ้าเราตัดสินใจจะบริการผู้อื่น ชื่อเสียงของเราอยู่ที่การบริการ ไม่ใช่ชื่อของโรงพยาบาล หรือมหาวิทยาลัยที่เราจบมา เราจะถูกคนไข้เอ่ยถึงก็เพราะบริการดี ยาดี พูดเพราะ
ยิ่งบริการดี ก็ย่อมจะต้องมีการตามบ่อย บางครั้งต้องเปิดเลยเวลา จะปิดร้านก็กลัวคนไข้หลุด สิ่งเหล่านี้ ทำให้เวลาที่อยู่กับครอบครัวน้อยลงหรือไม่
ถ้าจะเปิดคลินิคแบบประเภทอาศัยทำเลคนเดินเยอะ การบริการก็อย่างนั้น ไม่ได้เป็นแพทย์ประจำชุมชน คือไม่ได้อาศัยความสัมพันธ์กับชุมชนเท่าไร ก็พอทำได้ อย่างนั้นค่อนข้างหายาก ต้องถามใจว่าชอบอย่างนั้นไหม บางท่านก็จะบอกว่าแย้งกับมโนธรรมประจำตน
– การตลาดต้องมี สิ่งเหล่านี้อย่าคิดว่าไม่สำคัญ ต้องคำนึงหลายอย่าง คู่แข่ง จุดแข็งจุดอ่อน เราจะไปรอดหรือเปล่า ทำเล พันธมิตร ห้องปฏิบัติการ ร้านขายยาใกล้ ๆ อื่น ๆ อีกมากมาย ควรมีที่ปรึกษา ถ้าเห็นว่าทำตรงนั้นแล้วไปไม่รอด ก็คิดหลาย ๆ รอบก่อน
แต่ก่อนคู่แข่งของคลินิคคือคลินิคด้วยกันและร้านขายยา โรงพยาบาลรัฐและเอกชนไม่ถือว่าเป็น เพราะคนละกลุ่ม ปัจจุบัน ต้องหันมามองตั้งแต่มีเรื่อง 30 บาทเข้ามา เพราะเงินจะเป็นตัวกำหนดการเข้ามาคลินิค
จัดสถานะตนเอง คือจับคนกลุ่มใด ถ้าจะเอาแบบคนกลุ่มล่าง เราก็ต้องเข้าไปเป็นคูแข่งของรพ.รัฐโดยทันที จะเป็นพันธมิตรกับเขา รับ 30 มาก็ตัดสินใจดี ๆ ถ้าจะเอาแบบกลุ่มปานกลาง ก็ต้องไปเบียดกับร้านขายยา รพ.เอกชนบางแห่งและคลินิคด้วยกัน จะเอาแบบคนกลุ่ม high ถามว่าเราทำทุกอย่างให้ high (อาคาร สถานที่ คุณภาพยา แพทย์)พอหรือยัง ถ้าจับผิดกลุ่ม มีหวังถ้าไม่นั่งตบยุง ก็ได้ตรวจคนไข้มากมายแบบขาดทุนล่ะครับ
จะบอกว่าแบบสมัยก่อน หมอไม่ต้องกลัวเปิดคลินิค อย่างไรก็มีคนไข้ เห็นจะใช้ไม่ได้ในบางที่ บางทีมีแต่จริยธรรม จะเปิดแบบ 30 บาท ? หมอก็ต้องมีลูก ต้องกินข้าวเหมือนกัน
บางทีเปิดคลินิค แทนที่จะดี มีแต่เครียด บางที่ก็มีความสุข บางทีน่าจะมีความสุข กลับเครียดเพราะหวังจะได้รายได้เยอะมาก ๆ แบบว่าไม่พอ เป็นต้น หรือบางครั้งก็ไม่มีเวลาให้กับครอบครัว แตกแยกกัน ไม่มีเวลาสนใจวิชาการ เพื่อนฝูง ก็ไม่ดี

 

หมอที่เปิดคลินิคตลอดวัน บางท่านทำตนงดงามมาก ทำหน้าที่เป็นหมอของชุมชน ใครเจ็บไข้ได้ป่วยแวะเยี่ยมเยียนไปหา ไม่คิดเงินมากเกินไป มีแต่คนรักและศรัทธา เขาอยู่ได้ครับ และอยู่นานแบบยั่งยืนไม่ว่าจะมี 30 บาท หรืออะไรที่ว่าทำให้เกิดวิกฤตศรัทธาต่อแพทย์ แต่ท่านเหล่านั้นทำให้คลินิคยังเป็นที่พึ่งของประชาชนอยู่ได้ ลองถามคุณหมอที่อยู่คลินิคเหล่านั้นว่าทำแล้ว ความสุขอยู่ที่ใด จะได้คำตอบเหมือนกัน…….ลองเดาดู…..แต่ไม่ใช่ตัวเลขในบัญชีธนาคารแน่นอน

 

admin Posted on อาทิตย์ 01 ธ.ค. 02@ 11:48:54 ICT